چرا هیچ کس نمیبیند پای این آدم همه چیزدان میلنگد؟
برهنگی عیب بود که آدم لباس پوشید. اصلش هیچکس بهش نگفت که لباس بپوش. خودش وقتی دید برهنه است، یکجوری شد. خوشش نیامد. عیبش آمد همانطوری بچرخد. این بود که یک مشت برگ برداشت باهاش لباس درست کرد. فکر کن! لابد آن موقع هم مد داشتند. مثلا بزرگ قبیله که زور و مایملکش بیشتر بوده، برگ خوشگلها و نایابها را برمیداشته برای خودش شنل درست می کرده است. این فقیر بیزورهایشان هم به همین برگها و علفهای معمولی که همه جا رشد میکند، قانع بودند. بگذریم! به هرحال اصل عمل، پوشاندن عیب بوده است که کم کم تکمیل شد؛ پشم و پنبه آمد و نخ کشف و سوزنی ساخته و لباسهای فاخری دوخته شد و ابولبشر ملبس، خوشتیپتر از انسان اولیه شد.
بعد هم مد به مد لباس دوخته شد و بازاری برایش تشکیل شد و هی با لباسهای جدید داغ شد. امروز بلند و فردا کوتاه. یک بار تنگ و یکبار گشاد. یک عده آدم اصلا کارشان شد تخصص لباس و شروع کردند به نظریه دادن که مثلا چاقها راه راه عموی بپوشند کمتر چاقیشان پیداست و لاغرها راهها راه افقی بپوشند کمتر لاغریشان توی چشم است. یا اینکه دسته اول رنگ تیره بپوشند و دومیها رنگ روشن. خلاصه سعی کردند تا جایی که میشود عیب و ایراد ظاهری آدمها را با لباس تنشان بپوشانند.
اما خُب تا یکجایی مدل و رنگ لباس جواب پوشاندن عیب ظاهری را میدهد. از یک حدی که بگذرد صدتا از بهترین طراحان مد و لباس دنیا هم جمع بشوند جوابگوی چاقی و لوچی چشم و بی دست و پایی یک آدم را نمیدهند. اصلا مگر میشود با لباس فرضا لَنگی پا را قایم کرد. حالا تو بگو پارچهاش زربفت باشد و دوختش از نقره! این را حتی آدمهای بعد آدمهای اولیه هم کم کم متوجهش شده بودند. همان موقعها که مینشستند پای آتش به گل گفتن و گل شنیدن. میدیدند بعضی وقتها اصلا عیب بعضیهایشان به چشم نمیآید. دو ساعت مینشینند پای حرف آدم لنگی و اصلا توجه نمیکنند پایش میلنگد. فقط چشم میدوزند به دهنش تا ببینند قرار است چه نطقی بکند. این شد که آنهایی که عیب داشتند و اتفاقا عیبشان هم خیلی به چشم میآمد هی میرفتند تو کوک اینهایی که عیبشان به چشم نمیآید که ببینند از کجا پارچه میخرند، کدام خیاطی سفارش دوخت میدهند، چه مدلی میدوزند و ... با اینحال پایشان کماکان میلنگید.
قال علي عليه السلام: «من كساه العلم توبه اختفي عن الناس عيبه» (تحف العقول 215)
علي عليه السلام فرمود: هر كس كه لباس دانش را بر قامتش بپوشاند عيبش از چشم مردم پنهان ميماند.
پ.ن