يا من ارجوه که مي‌خواني تمام وجودت پر مي‌شود از مهر او و دلت مي‌خواهد سراسر "حضور" باشي و او گوش. تو بگويي او بشنود، بخواهي و اجابت کند و البته که سيم‌هاي اتصال از سوي "او" هميشه وصل است و اين مائيم که...

اراده کني غرق مي‌شوي در لطف و مهر بي کرانش. اصلا براي همين است که رجب زودتر از رمضان مي‌آيد. اول خدا به تو فرجه مي‌دهد، مي‌گويد چقدر دوستت دارد، بعد نوبت توست که رمضان شد، سر بگذاري به طاعتش و هرچه مي‌تواني در طاعت و بندگي کم نگذراي. ماه ميهماني خدا است ديگر. همان خدايي که در رجب کلي نازت را کشيد، حرف‌هايت را شنيد. اميد به رحمت را در دلت تقويت کرد که با حضور قلب و رويي گشاده بروي به مهماني اش و استقبال ماه رمضان.

مهر تو براي او که مي‌شناسد...

حجت‌الاسلام والمسلمين سيد هاشم حسيني بوشهري، درباره دعاهاي منسوب به اين ماه مي‌گويد:" يکي از مسائلي که باعث مي‌شود بندگان صالح خداوند گرايش به عمل صالح پيدا کنند، مسئله رجا و اميد است. ماه رجب از اين جهت مالامال است از دعاهايي که بيان‌گر اميد و رجاء بندگان نسبت خدا و ذات کبريايي حق تعالي است.

وي مي‌گويد: اين دعايي که بعد از هر نماز، در ماه رجب، خوانده مي‌شود يکي از جلوه‌هاي اميد به ذات کبريايي حق است. فرازهايي که در اين دعا به کار رفته سخن از اميد، خير، عطا و بخشش پروردگار عالم نسبت به مردم است.

مدير سابق حوزه علميه قم در تشريح برخي فرازهاي اين دعا گفت: اين دعا تماما دربردارنده مفاهيم والاي ارتباط ميان بنده و پروردگار و سخاوت خالق در برابر کاستي‌هاي مخلوق است.

يا مَنْ اَرْجُوهُ لِكُلِّ خَيْرٍ وَآمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ كُلِّ شَرٍّ... يعني اي کسي‌که بندگان خدا براي هر خيري و هر خوبي به تو دل بسته‌اند و از هر شر و ناراحتي و از چيزي که گزندي وارد کنند نسبت به تو احساس امنيت مي کنند.

يا مَنْ يُعْطِى الْكَثيرَ بِالْقَليلِ... اي خداي بزرگي که در مقابل طاعت کم، عطاي فراوان دادي. حقيقت اين است که بندگان خدا در مقابل وظيفه و مسئوليتي که دارند، خيلي کمتر از آنجه که بايد توفيق انجام طاعت در مقابل ذات کبريايي را پيدا مي کنند. اي کسي که در مقابل کار کم ما الطاف فراوان شامل حال ما مي کني.

يا مَنْ يُعْطى مَنْ سَئَلَهُ ...تعبير قشنگ و زيبايي است. اي کسي‌که در مقابل درخواست سوال کننده عطا و بخشش داري و حتي بالاتر از آن، عطا و بخشش تو نسبت به کسي که از تو درخواستي نکرده، پرسشي مطرح نکرده و ...

وَمَنْ لَمْ يَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً اَعْطِنى... عطا و بخشش تو حتي نسبت به کسي‌ که تو را نمي شناسد، معرفت لازم را نسبت به تو ندارد و چه سائل و چه غير سائل وجود دارد. همه از سر سفره احسان و عطا و بخشش تو بهره مند مي‌شوند. اينها تعبيرات بسيار بلند و عارفانه‌اي است که ذات حق را به خوبي نشان مي‌دهد. اينها چيزي جز مهرورزي و لطفي که نسبت به بندگان دارد، نيست.

تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً اَعْطِنى... خدايا اکنون من به عنوان يک سوال کننده مي‌خواهم به من عطا کني. خدا مي گويد چه عطا کنم؟ بِمَسْئَلَتى اِيّاكَ جَميعَ خَيْرِ الدُّنْيا وَجَميعَ خَيْرِ الاْخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّى ...

وي در ادامه نيز گفت: بنده درخواست کننده مي‌گويد. انسان‌ها نبايد در درخواست از خداوند به کم قناعت کنند. وقتي از خداوند مي خواهد درخواست کنند بايد همه خوبي ها را بخواهد. همه خوبي هايي که در اين دنيا نسبت انسان وجود دارد و همه آن‌هايي که مي تواند در آخرت از آن بهره مند شوند، يکجا از خدا مي خواهد.

از آنطرف مي گويد بِمَسْئَلَتى اِيّاكَ جَميعَ شَرِّ الدُّنْيا وَشَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَيْر مَنْقُوصٍ ما... خدايا اين شرور دنيايي و آخرتي را از من دور بگردان. يعني همه خوبي‌ها را به من عطا کن، چه در دنيا و چه در آخرت. و همه بدي ها را از من دور کن، چه بدي هايي که د دنيا به سراغ انسان مي‌آيد مثل بيماري و بلايا و شرور. چه در آخرت مثل عذاب و ... اين دعا عملا نوعي تقاضاي آمرزش هم هست. خدايا چيزي از تو کم نمي شود اگر همه خوبي‌ها را به من بدهي و همه بدي‌ها را از من دور کني. تو آنقدر خوان بخشش و عنايتت گسترده هست که اگر تمام خوبي‌هاي عالم را يک‌جا به من عطا کني چيزي از تو کم نمي شود...

حسيني بوشهري همچنين با اشاره به اينکه اين دعا مالامال است از توجه يک بنده نسبت به خدا و توجه خدا نسبت به بنده، آن را نماد رابطه عاشقانه خالق و مخلوق دانست و تصريح کرد: وقتي بنده اينگونه با خدا سخن بگويد و اين‌گونه خواسته ها را مطرح کند، قطعا مورد عنايت قرار مي‌گيرد. جالب اينجاست که اين دعا بعد از هر نماز وارد شده و ما در روايات داريم که اگر انسان از نماز فراغت پيدا کرد و درخواستي از خداوند داشت، خداوند آن را رد نمي‌کند و چه خواسته اي بالاتر که انسان خوبي‌‌ها را از خدا بخواهد و دفع شرور و بلا.

دستي به چانه و دستي به زلف يار...

ديده‌اي وقتي مي‌خواهي کسي رويت را زمين نيندازد، سر کج مي‌کني، لبخندي کنج لبت مي‌نشاني و دستي به چانه‌ات مي‌کشي که اين بار را نديد بگير...چقدر تو با مرامي کار ما را راه بيانداز...

حالا آخر دعا که مي‌رسد دستي به چانه‌ات مي‌گيري و مي‌خواهي خدا را در همين حالت قسم بدهي تا حاجت روايت کند، مي‌گويي:‌ يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ يا ذَاالنَّعْماَّءِ ... وَالْجُودِ يا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَيْبَتى عَلَى النّارِ

اى صاحب جلال و بزرگوارى... اى صاحب نعمت و جود... اى صاحب بخشش و عطا... حرام كن محاسنم را بر آتش دوزخ...